Sproetenkoppen

Ik las ergens dat 'Sproetenkoppen', de autobiografische herinnering van Hugo Hamilton, leest als een roman. Het viel mij ook al op dat de schrijver zijn Duits-Ierse jeugdherinneringen met een zekere afstand en ironie beschrijft. Voor de lezer een stuk prettiger te lezen dus dan iemand die nog wat jeugdtrauma's te verwerken heeft. Zeker als díe schrijver doet alsof alles al geaccepteerd is en ondertussen met de kinderlijke stem uit zijn of haar jeugd medelijden wekt bij de volwassen lezer. Hugo schrijft dit boek ook uit kinderlijk perspectief, maar dan zonder vervelende interpretaties die tussen de regels door te lezen zijn. Een goed voorbeeld van hoe het niet moet is voor mij het boek 'Moederkruid' van Carrie Slee. Iedereen vind zichzelf wel eens zielig, maar dat wil de rest van de wereld, of in ieder geval ik, helemaal niet weten. Het hoeft ook niet altijd rozengeur en manenschijn te zijn, liever niet zelfs: dat is namelijk best saai. Toch is het best goed jezelf niet té serieus te nemen. Het boek Sproetenkoppen is het vijfde deel van de tiendelige serie 'tussen twee culturen' die de Volkskrant een paar jaar terug heeft uitgegeven. Eigenlijk had ik nog nooit van Hugo Hamilton gehoord.Vreemd, want ik ontdek dat hij de Nobelprijs voor de literatuur heeft gewonnen! Ik kan me nauwelijks verplaatsen in Hugo; er worden thuis twee talen gesproken: Duits en Iers. Hoewel overal om hun heen Engels wordt gesproken heeft de vader van Hugo deze taal verboden. Ik kan me wel heel goed voorstellen dat (deze) taal misschien juist daarom enorme aantrekkingskracht op Hugo en de overige gezinsleden heeft..... In ieder geval zijn de consequenties van de regels thuis enorm. Het is een mooi boek, maar ik haalde opgelucht adem toen ik hem uit had: 300 pagina's (kinder)leed is toch best lang! Toch ben ik wel nieuwsgierig naar de verfilming die op dit moment wordt gemaakt.

Een groot vraagteken...

Van alle Nederlandse schrijvers, ben ik vooralsnog het meest onder de indruk van Gerbrand Bakker. Met weinig woorden weet hij mensen van weinig woorden zó neer te zetten dat je hen gaat begrijpen...

Haha..dat denk ik tenminste... Na  'Boven is het stil'  besloot ik  'Juni'  te lezen. Beide boeken vertellen over het leven in een boerengezin, de natuur en onderlinge  menselijke verhoudingen. Ik heb een keer over Gerbrand Bakker gelezen dat hij schreef naast zijn werk in een bouwmarkt. Zelf heb ik daar een beeld bij gevormd van iemand die 'bij toeval' is doorgebroken. Nu ik wat meer over het leven van Gerbrand heb gelezen begrijp ik dat dat helemaal niet het geval is. Misschien heeft hij ooit wel eens bij een bouwmarkt gewerkt, maar de door hem gevolgde studies, de poging een kinderboek te schrijven, het maken van een etymoligsch woordenboek voor kinderen en zijn opleiding tot hovenier zijn duidelijk veel bepalender in zijn leven geweest.

Boven is het stil, is bewerkt tot een toneelstuk en wordt ook verfilmd! Juni is (nog?) minder bekend, maar ook heel mooi. Het beschrijft een dag in Juni, ruim veertig jaar terug, waarop Koningin Juliana een aantal dorpen in West-Friesland bezoekt. Op deze dag vindt er een dodelijk ongeluk plaats. Zowel het bezoek van de koningin als de impact van dit ongeluk op het leven van de familie Kaan wordt subtiel beschreven. Ik begrijp ondertussen dat Gerbrand hard werkt aan de ontwikkeling van zijn schrijfstijl. Leuk om te lezen vond ik dat Gerbrand Bakker naamkunde heeft bestudeerd onder leiding van professor Blok.  (beter bekend als Jaap Balk uit 'Het bureau'.)  Gerbrand schrijft ook columns, onder andere voor de Groene Amsterdammer en blogs op:  http://www.gerbrandsdingetje.nl/  Ik heb gelukkig nog genoeg te lezen!

Nieuwsgierig naar Isabel....

Al een paar jaar ben ik erg nieuwsgierig naar Isabel Allende. Steeds als ik over haar hoorde, kreeg ik de indruk een glimp op te vangen van een bijzondere vrouw. Isabel heeft een indrukwekkende hoeveelheid boeken geschreven die goed worden verkocht. Ze heeft in verschillende landen en verschillende werelddelen gewoond: Eerst Zuid Amerika, daarna Europa en nu woont Isabel in Noord Amerika. Susan Smit besteed aandacht aan Isabel Allende in haar boek 'Wijze vrouwen'. Ze vertelt vooral onder de indruk te zijn van de manier waarop Isabel met 'de donkere kant van het leven' omgaat. Toen ik me in Isabel ging verdiepen ontdekte ik dat ze naast haar drukke bestaan ook een gezin heeft en tussendoor allerlei interessante functies bekleed. Kortom; iemand om van onder de indruk te zijn. En toch wilde mij dat maar niet lukken.... Ik kreeg een paar jaar terug deel twee van de 'Jaguar en Adelaartriologie' cadeau. Enthousiast besloot ik alledrie de delen te lezen. Met mezelf heb ik ooit de afspraak gemaakt een boek altijd uit te lezen. Ik kreeg daar bijna spijt van tijdens het lezen van deze reeks; ik vond het verhaal kinderachtig, doorzichtig en normatief. Dat eerste bleek te kloppen: eigenlijk is 'Het rijk van de gouden draak' een jeugdboek. Ik stoorde me ook aan mezelf; ik wilde geen kritiek op het boek hebben, maar er gewoon lekker van genieten. Dat is me niet gelukt. Gelukkig heb ik ondertussen 'Eva Luna' gelezen en ja! ook ik ben nu in de ban van Isabel. En.... nieuwsgierig geworden naar Susan Smit. Susan moet nog even wachten want nu heb ik het nog te druk met bedenken wat het volgende boek wordt dat ik van Isabel ga lezen. Wordt dat 'Het huis met de geesten'? haar debuut, dat ooit als een brief aan haar stervende opa van bijna honderd begon. Of  'Paula' een persoonlijk verhaal over haar overleden dochter. In ieder geval wacht ik nog even met  haar huidige bestseller: 'Het eiland onder de zee'. Dat boek moet zich eerst maar bewijzen, want ja... het bevalt me juist zo goed als Isabel-fan.

Binnenkort ga ik in ieder geval eens lekker zitten voor haar boekverfilming: 'The house of the spirits', met in de hoofdrol Meryl Streep. Hé Meryl komt ook steeds terug, ik moet toch eens kijken of er al een biografie van haar is gemaakt. Die wordt vast verfilmd ;-)

Julie & Julia

'Een jonge vrouw, een oud kookboek en een zolderkeuken in hartje New York' .....

...is de ondertitel van "Julie & Julia' het boek waar Julie Powell beroemd mee is geworden. Ontevreden met haar leven besluit ze in een jaar tijd alle 524 recepten van Julia Child te koken. Waarom in een jaar vraag ik me dan meteen af....Julie heeft het idee dat een deadline haar de kick zal geven die ze nodig heeft. Het lukt niet door te breken als schrijfster, haar baan is frustrerend en het huis waar ze met haar geliefde woont deprimerend. Waar ze wel heel blij van wordt: KOKEN!! In een gesprek met haar vriend komt Julie niet alleen op het idee alle recepten uit te proberen, maar hier ook over te gaan schrijven. Dit resulteert in het Julie/Julia-project. Een blog die over de hele wereld wordt gevolgd. Het boek is verfilmd met Meryl Streep en Amy Adams in de hoofdrol. Ik kreeg meteen zelf weer zin om te bloggen (zie hier het resultaat) en te koken; uit de vertaling van "Mastering the art of French Cooking' hét kookboek van Julia Child. Gelukkig is het kookboek ook vertaald in het Nederlands: De kunst van het koken. Julia Child, een diplomatenvrouw van Amerikaanse afkomst is dol op eten. In Parijs valt ze van de ene verrukking in de andere. Ze besluit haar tijd zinvol te besteden en na het maken van hoeden waagt ze zich aan het koken. Julia volgt kooklessen aan Ecole du Cordon Blue en wordt door twee Franse vriendinnen gevraagd mee te helpen met het schrijven van een kookboek. Julia is een grote, volslanke Amerikaanse vrouw die de franse magie en verfijning wil proeven. Een tegenpool van Peg Bracken; die slank is, niet kan koken en rond dezelfde tijd als Julia daar ook nog een kookboek over schrijft.... The I hate to cook book. Neem van Sylvia Witteman aan dat je daar geen trek van krijgt. Waarschijnlijk is een kant en klaar maaltijd een beter alternatief. Ook vandaag kun je weer kiezen: lezen? 'My life in France'; de biografie van Julia Child of 'Julie & Julia'; het succesvolle boek van Julie Powell. Julie had dus gelijk; een deadline werkt! Koken misschien wel uit het boek van Julia Child. Of lekker genieten van de verfilming van het gelijknamige boek: Julie & Julia heet. Neem er maar een lekker frans wijntje bij.

Ik zet een happy ending op touw ...

Ik zet in het Vondelpark een happy ending op touw en droom alleen nog maar van jou....(Annie M.G.)

De afgelopen weken heb ik gesmuld van "ANNIE M.G.' De tv-serie is nu ook in de bibliotheek als DVD-box te leen. Een tijdje terug heb ik de biografie van Annejet van der Zijl gelezen. Ik was verbaasd toen ik bij het lezen van haar levensverhaal ontdekte dat ze naast haar fantastische werk voor kinderen ook veel mooi en grappig werk gemaakt heeft voor volwassenen. Is Annie voor veel mensen de archieven in gegaan als kinderboekenschrijfster of ben ik zelf gewoon maar half op de hoogte? Om met Annies eigen woorden te spreken: LEES MEER FRUIT!! Haal vandaag nog een exemplaar van of over Annie M.G. Schmidt. Dat kan natuurlijk Pluk van de Petteflet, Tante Patent of Foxtrot (de musical) zijn. Ook zijn de oude afleveringen van Pension Hommeles nog te leen. Denk je aan die mooie biografie (Annie komt in je hoofd weer tot leven..) of de prachtige serie? Laat je verrassen.

Thuis maak ik op het moment samen met mijn zoontje uitgebreid kennis met Jip en Janneke. Ik kom tot de ontdekking dat zonder Fiep Westendorp Jip en Janneke eigenlijk geen Jip en Janneke zouden zijn....

Wist je trouwens dat Jip en Janneke ook in het Latijn: 'Jippus et Jannica' en bijvoorbeeld het Twents (Jipke en Jannöaken) vertaald zijn? In Engelstalige landen groeien kinderen op met Mick en Mandy. Al moeten ze het daar helaas zonder de geweldige illustraties van Fiep Westendorp doen....
Kijk ook even op: http://www.annie-mg.com/ of voor informatie over de serie op: http://anniemg.nps.nl/